BİR SELVİ GÖLGESİ
Ruhumu bu çarmıha kendi elimle gerdim:
Bir nebi ızdırabı kaynıyor her yerimde.
Ölüm, siyah bir tütsü aykıyor gözlerimde;
Ağladığım her nefesi son nefes gibi verdim!
Neşeler,ihtiraslar,arzular,artık gidin:
Kahkahalar içimde kaynayan birer zakkum
Işıklar, gozlerime serpilen bir avuç kum!
Bir selvinin gölgesi :Son cenneti ümidin...
Bir selvinin gölgesi: Kırk yılın son emeli,
Son hıçkırık bu selvi gölgesinde dinecek;
Son damla yaş bu selvi gölgesine sinecek
Alnımı okşayınca ölümün anne eli
Yusuf Ziya Ortaç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder