ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN-UNUTMA Kİ

UNUTMA  Kİ

Sen uykusuzluk nedir bilir misin? 
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı?
Gözlerini tavana dikip 
Düşündüğün oldu mu bütün gece 
Ve bütün bir gün 
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç? 
Gelmeyince 
Seni aramayınca 
Ölesiye ağladın mı? 
Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların 
Ona ait ne varsa 
Bir bir hatırladın mı?

Sen günden güne erimeyi bilir misin? 
Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi 
Bir teselli aramayı 
Issız parklarda, tenha sokaklarda 
Ve bütün şehir uyurken uzaklarda 
Deli divane yollara düşüp 
Yaşlanmış nir köpek gibi 
Eskimiş nir gömlek gibi 
Atılmışlığını hissettiğin oldu mu?
Sevmekten 
günler geceler boyu yürümekten 
Elin ayağın yoruldumu

Sen yalnızlığın acısını bilirmisin 
Unutulmak bir hançer gibi saplandımı sırtına 
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtımı 
Bütün gururunu çiğneyip 
Sevdiğinin geçtiği yollarda 
Bastığı toprakları eğilip öptün mü 
Sen çaresizlik nedir bilir misin
Yanan başını 
Duvarlara vurup parçalamak geldimi içinden 
Sen her gün bin defa öldün mü?

Böyleyim diye ayıplama beni 
bir gün kendimi 
Sonsuzlugun koynuna bırakırsam 
Yaralı ve yenik bir aker gibi 
Darılma 
Unutma ki 
Her seven isimsiz bir kahramandır 
Unutma ki 
İnsan sevebildiği kadar insandır.

—	ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN