BELKİ BİR GÜN benim de boynum yere değil, gökyüzüne bakar.
Kim bilir o’zaman bakışlarım da şaha kalkar.
Ayrıca acılarımda direnişten vazgeçer;
Geçer bağışlayamadığım bakışlar
Rüzgar gibi ömrümden…
Sönük siyahın adı da asil kalır.
Kararmaz bir gün, yüzüm de asılmaz.
Bana mutluluk diyorlar da gülüp geçiyorum,
Geçmedikleri yerden onlara…
Belki bir gün benim de boynum yere değil, gökyüzüne bakar.
Kim bilir o’zaman bakışlarım da şaha kalkar…
Meral Meri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder