HALÛK'UN AMENTÜSÜ

Varlıkları yaratan bir güç var; ulu ve arınmış,
Kutsal ve yüce; ona vicdanla inandım.

Toprak vatanım, insan soyu milletim... İnsan
İnsan olur ancak, bunu iz’anla,inandım.

Şeytan da biziz, cin de, ne şeytan ne melek var;
Dünya dönecek cennete insanla, inandım.

Yaratılışta gelişme evvelden beridir; bu olgunluğa
Tevrat ile, İncil ile, Kur’anla inandım.

İnsanoğlu birbirinin kardeşi... Hülya!
Olsun, ben o hülya’ya da bin canla inandım.

İnsan eti yenmez; bu teselliye içimden
-Bir an için atalarımı unutmakla – inandım.

Kan şiddeti , şiddet kanı besler; bu düşmanlık
Kan ateşidir; sönmeyecek kanla, inandım.

Elbet şu mezar ömrünü bir şıklı mahşer
Tâkip edecektir, buna imanla inandım.

Aklın büyüleyen mûcizeleri önünde
Bâtıl geçecek yerlere hüsranla, inandım.

Karanlık sönecek, doğruluğun ışığı birdenbire
Bir yanardağ gibi patlayacak, inandım.

Kollar ve boyunlar çözülüp bağlanacak hep
Yumruklar, o gürültülü zincirle, inandım.

Bir gün yapacak fen şu siyah toprağı altın;
Her şey olacak bilginin gücüyle... inandım.
               
TEVFİK FİKRET