Peygamber efendimizin (s.a.v.) nûrunun yaratılması:
Evvel andık ânı kim evveldir ol,
Evveline bulmadı hiç akl yol.
Evvelin ol evvelidir bî-gümân,
Âhirin hem âhiridir câvidân.
Çünkü Hak evvelliğin bildin ayan,
Dinle imdi kılayım sunin beyân.
Hak teâlâ ne yaratdı evvelâ,
Cümle mahlûkdan, kim ol evvel ola.
Mustafa nûrunu evvel kıldı var,
Sevdi ânı, ol Kerîm-ü-Kirdgâr.
Her ne dürlü kim saadet vardurur,
Yahşi huy u görklü âdet vardurur.
Hak âna verdi mükemmel eyledi,
Yaradılmışdan müfaddal eyledi.
Ândan oldu her nihân ü aşikâr,
Arş-ü-ferş-ü yerde gökde ne ki var.
Ger Muhammed olmaya idi, ayan,
Olmayacaktı zemin ü âsuman.
Hem vesile olduğıyçün ol Resûl,
Âdem’in Hak tevbesin kıldı kabûl.
Ger Muhammed gelmeyeydi âleme,
Tâc-i izzet ermez idi Âdem’e.
Nûh anınçün garkdan buldu necât
Dahi doğmadan göründü mu’cizât.
Cümle ânın dostluğuna adına,
Bunca izzet kıldı Hak ecdadına.
Ceddi olduğıyçün ânın hem Halîl,
Nârı Cennet kıldı ona ol Celîl.
Hem dahî Mûsâ elindeki asâ,
Oldu ânın hürmetine ejderhâ.
Ölmeyip Îsâ göğe bulduğu yol,
Ümmetinden olmak için idi, ol.
Çok temenni kıldılar Hakdan bunlar,
Kim Muhammed ümmetinden olalar.
Enbiyânın şeksiz ol sultânıdır,
Cümlesinin canı içre canıdır.
Gerçi kim bunlar dahi mürsel-durur,
Lâkin Ahmed ekmel-ü-efdal-durur.
Zira efdallığa ol elyak-durur,
Ânı öyle bilmeyen ahmak-durur.
Pes Muhammed’dir bu varlığa sebeb,
Cehd edip O’nun rızâsın kıl taleb.
Şer’ini tut ümmeti ol ümmeti,
Tâ nasîb ola sana Hak rahmeti.
Süleymân Çelebi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder