DÜNYAYI ALIYOR SEVGİNİN AĞIRLIĞI
Yarı gecenin içinde, eteklerinde dünyanın
Ay ışığı vurmuş kuma,
Bunca deneyler, bunca alın terleri,
Geçiyor ölümün ötesine insan,
Bir sonsuzluk sofrası gibi açılır doğa.
Öfkeyi ve çamuru al burdan ey geleceğin insanı!
Umutlar, söz vermeler günün karnında.
İyi bir ışık iniyor sessizce uyuyan denize,
Korkuyu ve ikiyüzlülüğü al,
Acı soğanı ve taşı..
Toprakta kan ve ıssızlık, aylardan haziran
İnce bir rüzgâr, güllerin fısıltısı havada
Yorgun yürekler, bölünen elleri havanın
Çocukların anımsamadığı bir zaman,
Soluk bir zaman günlerin bilinmediği,
Buğulu sulara düştüğü ölü bakışların.
SABRİ ALTINEL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder