Abdurrahim Karakoç

Düştü can evime dördüncü cemre
Dünyayi üçüncü gözümle gördüm.
Dörtyüz seksenbeş gün çekti bir sene
Onaltinci aya takvimsiz girdim.

Aynalara baktim korku gösterdi
Saatler her sabah kirki gösterdi
Namlular, nişanlar Türk'ü gösterdi
Hayatim boyunca hedefte durdum.

Gül sundum yediler, koklamadilar
Armagan can verdim saklamadilar
Gittim... gelir diye beklemediler
Kaybolan gölgemi yollara sordum.

Getirdim yanima ay'i bir kariş
Ölçtüm ki daglarin boyu bir kariş
Şehiri bir adim, köyü bir kariş
Damlada denizdir en küçük derdim.

Savurdum, eledim, seçtim zamani
Yaprak, yaprak tel tel açtim zamani
Haftada üç asir geçtim zamani
Nereye gittimse zamansiz vardim.

Yirtildi ruhlara çizdigim resim
Yazik, kulaklara sigmadi sesim
Yaşadigim şimdi beşinci mevsim
Çagin çilesini sirtima sardim
Abdurrahim Karakoç